مثل وقتهایی که استاد اسمم رو صدا میکرد و من هر چی حرف میزدم صدایی نبود . ارتباط میکروفونم با سیستم قطع بود .
الانم هر چی صدا میزنم راهی نیست انگار که صدام بهت برسه . کجای جهانی .
آره اومدم غر بزنم . غر زدن ناسپاسی نیست . ممنونم بخاطر همه ی فرصت های خوبی که بهم دادی
ولی گل نشونه ی کافی نبود . تو هندسه یه وقتایی برای اثبات قضیه شرط باید هم لازم باشه هم کافی . فرصت هایی که تو زندگی دارم . نشونه ها . لازم هستن ولی کافی نیستن
نمیدونم چرا جوابمو نمیدی . حکمت این همه عذاب کشیدن و خوف و رجا چیه ؟ قرار هست اصلا تموم بشه ؟
اصلا بیا فکر کنیم من راهو اشتباه رفتم ، نه فکر نه ، آقا من اشتباه رفتم ، تمام تقصیر ها با من ، آدمی که اشتباه کرده مستحقه از نا امیدی بمیره ؟ مستحقه جواب ندی بهش؟ مستحقه تحقیر بشه؟ نابود بشه ؟ اینه رسمش واقعا ؟